લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ – ૧૨

ગામમાં ઉત્સાહનું વાતાવરણ હતું. દસ વાગ્યા ત્યાં તો એક પછી એક ચકચકાટ કાર રાણપુર ગામમાં પ્રવેશવા લાગી. કાર્યક્રમનું સંચાલન રાધા કરવાની હતી. પાંચ હજાર જેટલા લોકોને સમાવાતો મંડપ સજાવ્યો હતો. ત્રણ હજાર જેટલા લોકો તો મંડપમાં પહોંચી ચૂક્યા હતાં. એસીઆઈના પ્રેસિડન્ટ, વિમા કંપનીના રાજ્ય એકમના વડા, ધનંજય શેઠ અને તેમના મિત્રોએ દીપ પ્રાગટ્ય કર્યું. સુમધુર અવાજમાં રાધાએ કાર્યક્રમનું સંચાલન હાથમાં લીધું. રવજી અને જીવલી તો રાધાને સ્ટેજ પર માઇકમાં આત્મવિશ્વાસથી બોલતી જોઈ આભા જ થઈ ગયા. એસીઆઈ પ્રેસિડન્ટ, વિમા એકમના વડા અને ધનંજય શેઠે ઉપસ્થિત લોકોને પ્રવચન આપ્યું. તેમણે સમર્પણ હોસ્પિટલની ભાવનાના વખાણ કર્યા અને વીમો લેવા માટે પ્રેરણાદાયક શબ્દોથી લોકોને માહિતગાર કર્યા.

લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ – ૧૧

ચેક-અપ કૅમ્પ શરુ થતાં જ ‘દીપક એન્ડ ટીમ’ રાહ જોઈ બેઠેલા દર્દીઓને મેડિકલ વિમાની માહિતી આપવા માંડી. હસુ માસ્તર ગામઠી ભાષામાં અલગથી પણ સમજાવવા લાગ્યા. અઠવાડીયાની જહેમતને અંતે ચારસો ફોર્મ ભરાયા હતાં. પણ આ સંખ્યાથી હજુ સંતુષ્ટ નહોતાં થયાં. સાંજે બધાં થાકીને મંદિરે દર્શન કરવા ગયાં. મંદિરના ઓટલે અરજણ, હસુ માસ્તર, રવજી, જીતુ અને દીપકની ટીમના સભ્યો બેસીને ચર્ચા કરી રહ્યા હતાં. ‘હજુ લોકોને આકર્ષિત કેમ કરી શકાય?’ એ ચર્ચાનો મુખ્ય વિષય હતો. પુજારીજી આ સાંભળી જતાં તેમણે કહ્યું “ જો તમને વાંધો ન હોય તો હું એક વાત કહું?” “અરે મહારાજ, તમારે એવું પૂછવાનું હોય?” હસુ માસ્તરે પુજારીજીને હાથ જોડતાં કહ્યું.

લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ – ૧૦

“શું ટપક્યો?” “ગુડ ન્યૂઝ બેટા, ગુડ ન્યૂઝ.” “બક જલ્દી” અરજણ અધીરાઈપૂર્વક બોલ્યો. “જિતેન્દ્ર પોપટ વેડ્સ રીટા સોમૈયા… જોઈ લે બાપુના ભડાકા!” “ઓહોહો.. સાંઢ ખીલે ભેરવાયો ખરો!” બોલી અરજણ જીતુને ભેટી પડ્યો. જીતુના લગ્નની તૈયારીઓમાં મેડિકલ વિમાની વાત વીસરાઈ ગઈ. અરજણ અને દીપક બન્ને જીતુના લગ્નની તૈયારીઓમાં લાગ્યા. શાનદાર રીતે જીતુના લગ્ન ઊજવાયા. રિસેપ્શનમાં રીટાના પિતા સાથે અરજણ અને દીપકની વાતચીત થઈ. રીટાના પિતાજી ધનંજય સોમૈયા રસોડાના સાધનો એટલે કે કિચન-એપ્લાઈસિન્સના ત્રણ કારખાના ધરાવતાં હતાં. એસીઆઈ ચેરિટી ક્લબના તેઓ વાઈસ પ્રેસિડન્ટ હતાં.

લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ – ૯

બાજુના ગામમાં ટેમ્પો અને ટ્રકનો અકસ્માત થતાં ટેમ્પોમાં બેઠેલા મોટા ભાગનાં મુસાફરો ખરાબ રીતે ઘવાયા હતાં. બધાને તાત્કાલીક સમર્પણમાં લઈ આવ્યાં. તેમની એક દિવસ સારવાર કરી શહેર મોકલી આપ્યાં. આ બધાં દર્દીઓ બાજુના ગામનાં જ હતાં. તેમની આર્થિક સ્થિતિ સારી ન હતી છતાં બધાને સારો એવો ખર્ચો કરવો પડ્યો. આ વાતની જાણ હસુ માસ્તરને પણ થઈ. અરજણ, હસુ માસ્તર, વશરામકાકા અને રવજી સાથે બેઠેલા. “સાહેબ, અત્યારે ફક્ત દસ ટકા નફા સાથે આ સમર્પણ હોસ્પિટલ ચાલે છે. અને તમે જાણો છો કે એમાંથી આપણે બધો ખર્ચો કાઢવો કેટલો મુશ્કેલ છે? હોસ્પિટલની લોનનો હપ્તો મારા માટે ભરવો પણ અત્યારે ખૂબ મુશ્કેલી ભર્યો છે. કોઈ દાન કે સહાય ન આવે ત્યાં સુધી કોઈ પણ જાતની કપાત ન થઈ શકે.”

લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ- ૮

“નટવર દાસને ઓળખસ?” “એ દર્દી હમણા મારા ક્લીનીક પર આવેલા. આપણા ગામના છે એટલી જ ખબર.” “વીહ હજાર રૂપિયા થયા ઇમને.” “પ્રાઈવેટમાં આવે તો એટલા થાય જ ને બાપુ, બીજે કોઈ જગ્યાએ જાત તો પણ વીસ – બાવીસ હજાર થાત.” “પણ આપણા ગામના..” “એમ કરીશ તો બાપુ આ દેણા ક્યારેય નહીં ચૂકવાશે.” “કોઈનો ઉપકાર ભુલાય નહીં..” “એમનો શો ઉપકાર?” “હસુ માસ્તરના બનેવી છે, અરજણ!” અને અરજણની આંખો નીચી થઈ ગઈ. જે હસુ માસ્તરને લીધે એ ડૉક્ટર બની શક્યો એમને જ તેણે આડકતરી રીતે છેતર્યા.

લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ – ૭

અરજણે અને દીપકે ખાસ રાધાના ઘરે વાત કરીને તેમને લગ્ન રાણપુરમાં કરવા સમજાવ્યાં. ગામના લગ્નની મજા જ કંઈ ખાસ હોય. લગ્નની તૈયારીઓ માટે જીવલીને સમય ઓછો પડતો હોય એવું લાગતું હતું. અંતે લગ્નના એક અઠવાડીયા પહેલાં અરજણ રાણપુર આવી ગયો. શાળામાં રજા હોય ઉતારા માટે તેના રૂમો સરખા કરાવવાના હતાં. ગામ આખામાં ઉત્સાહનું વાતાવરણ હતું. શાળાની સાફ સફાઈ થઈ ગઈ. શિવ-મંદિરે તોરણ બંધાઈ ગયા હતાં. મંદિરની બાજુમાં આવેલી જમીનને સમથળ કરી નાખેલી. દીપક અને જીતુ પણ ત્રણ દિવસ પહેલાં રાણપુર આવી ગયાં. જીતુએ પહેલેથી કહી દીધેલું કે તેની વ્હાઈટ હોન્ડા જેઝમાં અરજણનું ફુલેકું ફરશે.

લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ – ૬

અરજણ પોતાના બાપુ અને બાની જોડે બેઠો હતો. ત્યાં જ દીપક આવ્યો અને તેની પાછળ જ રાધા આવી. સોનેરી બોર્ડરવાળી જાંબલી સાડીમાં રાધા અપ્સરા કરતાં જરાયે ઓછી નહોતી દેખાતી. અરજણ તો આભો જ રહી ગયો. દીપક રવજી અને જીવલીને પગે લાગી રાધા જોડે ઓળખાણ કરાવી. રાધા પણ જીવલીને પગે લાગી. જીવલીની આંખમાં કંઈક અલગ જ ચમક હતી. રાધા જીવલીને લઈને મહિલા વૃંદમાં ગઈ. દીપકે લુચ્ચાઈ ભર્યું સ્મિત અરજણ સામે રેલાવ્યું. રવજી આ બન્ને ભાઈબંધોની નજરોને માપતાં હતાં.

લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ – ૫

“અત્યારે સુપર ગોલ્ડ હેલ્થ ઈન્સ્યોરન્સમાં ચીફ માર્કેટિંગ ઓફીસર છું. વેસ્ટ ઈન્ડીયા ઝોનની જવાબદારી મારા પર છે. કેટલીક સારી હોસ્પિટલ જોડે જ હાલ તો ટાઈ-અપ કરવા ગુજરાત આવ્યો છું. અને ખુશ ખબરી એ કે આ સાંઢ હવે ખીલે ભરાવાના છે.” “અલ્યા શું વાત છે? કોણ ભટકાઈ?” જીતુએ ધબો મારતાં દીપકને પૂછ્યું. “મોના નામ છે. મારી જોડે જ સર્વિસ કરે છે. બન્નેના ઘરવાળા માની ગયા એટલે આપણે નિરાંત!” દીપકે કોલ્ડ કોફીની ચુસ્કી લેતાં કહ્યું. “ભાઈ ભાઈ જમાવટ!” જીતુ ઉત્સાહથી છલકાતો હતો. “આવતાં મહીને સગાઈ છે. એટલે તમારે બન્નેએ મુંબઈ આવવાનું છે. બાય ધ વે તમારા લોકોનું કંઈ ગોઠવાયું કે હજુ પણ હરાયા ઢોરની જેમ રખડો છો?” દીપકે આંખો નચાવતાં પૂછ્યું.

લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ – ૪

એક વર્ષના અંતે ઈન્ટર્નશીપ પુરી થતાં જ પદવીદાન સમારોહ યોજાયો. અરજણે રવજીને સફારી શુટ અને જીવલીને બાંધણી લઈ આપેલી. અને હસુ માસ્તરને તેમનો ફેવરીટ કલર દુધીયા રંગનો શર્ટ લઈ આપેલો. પદવીદાન સમારંભમાં અરજણ ત્રણેયને લઈ ગયેલો. કુલપતિના હસ્તે સર્ટીફીકેટ મળ્યું ત્યારે રવજી અને જીવલી હરખભેર ઉભા થઈ તાળીઓ પાડવા લાગેલા. કેટલીયે છોકરીઓએ પણ અરજણને હાથ મિલાવી શુભેચ્છાઓ આપી ત્યારે જીવલીની આંખો ચાર થઈ ગયેલી. રવજી અને હસુ માસ્તર મરક મરક હસતાં હતાં. હસુ માસ્તરે તો લાગ જોઈને જીવલીને પૂછયું “આ બધીયે દાક્તર જ છે. માગું નાખવું છે?” જીવલી આ સવાલ સાંભળીને પહેલા હતપ્રભ થઈ ગઈ. અને પછી ત્રણેય હસી પડ્યાં.

લઘુનવલ – નવોદય ~ પ્રકરણ – ૩

“પણ બાપુ જુઓ, આમાં મને ત્રણ ફાયદા છે. એક તો ખડકીમાં રહેવા મળશે, બીજું રૂપિયા થોડાંક મળશે અને ઈવડી ઈ ચોપડાની દુકાન છે તો મને વાંચવાનોયે લાભ થાશે.” અરજણની આંખોમાં ચમક જોતાં રવજી ‘ને જીવલી કંઈ બોલી ના શક્યા. અરજણ શહેરમાં જઈ એના સ્કૂલમિત્ર દીપકના કાકાની દુકાને નક્કી કરી આવ્યો. દીપકના કાકાને પગ નહોતો અને પાછાં અપરિણીત હતાં. એમને છાપાં અને ચોપડાની દુકાન. દુકાનની બાજુમાં એક ઓરડી અને રસોડું. દીપક એમની દુકાને મદદ કરવા જતો. ત્યારે ઘણી વાર અરજણ પણ જતો. દીપકે જ વાત કરી કે હવે આગળ ભણવાનું અઘરું હોય કાકાની મદદ નહીં થઈ શકે. આ તકની લાભ અરજણ ચૂકે ખરો? વશરામકાકા પણ અરજણને ઓળખતાં હોય એમણે સહર્ષ આવકારો આપ્યો. અરજણને મીઠો ઠપકો પણ આપેલો કે “અહીંયા રહેવા માટે તારે દીપકને ભલામણ કરવાની? આમ તો મને કાકા કહે છે તો સીધું મને ના પુછાય?”